Mga Istorya sa NZ Embassy sa Makati

Usap-usapan dun sa Pinoyz2NZ ang mga hekspiryens ng iba nating mga kababayan sa NZ Emabassy sa Makati. Maraming may complaints dahil rude daw ang mga visa officer (VO) sa nasabing embassy. Pero in fairness, marami din naman nagsabi na very pleasant naman daw ang kanilang naging hekspiryens. Siguro, tiempo-tiempo lang. Malas mo na lang kung mapatapat ka sa mga VO na walang manners. In fairness pa rin, yung ibang kwento matagal nang naganap. Noon siguro, baka andun pa yung bastos na VO. Pero lately mukhang bago na ang mga VO at may improvement na rin ang sistema sa NZ Embassy. Di tulad noong araw ayon sa kwento ni Noel. Heto ang kanyang masaklap (pero nakaka-aliw) na karanasan sa NZ Embassy natin sa Makati.

... "Talent Work Visa for an Accredited Company". Yun ang sabi ng employer ko dito na sabihin ko when I am making an inquiry sa Embassy. Pinapunta ko ang wife ko to ask for the forms necessary for my application. Dun sa guard pa lang, sinabi niya yung magic word na "Talent Work Visa for an Accredited Company". Ang sagot sa kanya ng tao dun sa window with a smirk, "Ano ba ang talent ng asawa mo?". Sa loob loob ng Mrs ko, napakarami ho. Gusto niyo hong isa-isahin ko. Uumpisahan ko ho sa tatlo na ho ang naging anak namin kaya very talented po talaga siya etc.

Pero ang totoong sagot niya with full conviction para tumigil nang pang-aasar yung mama dun sa reception, "MICROBIOLOGIST" ho ang asawa ko at may nag-offer sa kanya ng work sa NZ kaya ako andito. Saka pa lang siya sineryoso ng kolokoy na sekyu nila dun.

January ko na na-file ang Work Visa Application ko dahil napag-sarhan ako ng application dahil Christmas break. Mga three days ako pumila para lang matawag ang pangalan ko.

Funny thing is walang sistema sa embassy. Hindi ko lang alam kung nagbago na since then. The applicants themselves created a list para masunod ang "first come, first serve" basis. Nung dumating na kami eh may existing list na. Pang-66 ako sa list noong first day dahil yung list was created noong last day before Christmas break.

Twenty applications lang ang puede i-accomodate per day pero we had to wait (more than a hundred kami dun) until the processing for those twenty is over dahil kailangan namin marinig kung ano ang instruction noong sekyu (who we call Richard dahil tuwing lalabas siya dun sa pinto eh nag-tatayuan ang lahat para lumapit sa kanya...ala Richard Gomez ba). Ang hinihintay lang namin na instruction ay kung itutuloy lang kinabukasan yung existing list or bagong listahan na naman.
Imagine ninyo na hundred people are waiting for six hours just to hear an announcement like that. Marami na sana kaming nagawa nun kesa tumambay lang dun sa lobby ng BPI building.

Kaya yung second day eh 6 am kami pumunta dahil baka biglang magbago ang isip ni Richard eh at gumawa ng bagong list. Maigi na yung maaga kami. Itinuloy naman yung list noong first day. Pero marami na yung di na nagtiyaga kaya na-pa move sa 42 ang slot ko. Pero 50% more yung dumating on top of me compared nung first day. Same story naghintay na naman kami for 6 hours just wait for the announcement kung itutuloy yung list. Shocking is noong second day sinabi ni Richard na hindi siya sigurado kinabukasan kung itutuloy yung list or bagong list na naman. Depende daw yun dun sa itaas.

Third day eh 4 am na kami pumunta dahil di nga namin sure kung ano ang mangyayari sa list. Kami ang first sa BPI Building kaya we created another list in preparation sa kung ano man ang i-announce ni Richard. Pag-dating ng 7 lumabas na si Richard at siyempre kaming mga fans niya eh nag-tayuan na rin. Itutuloy na lang daw yung list kaya scrap na yung chance na mauna kami. Kaso binilang ko yung slot namin eh pang-22 ako. Kung twenty lang yung kayang i-accomodate eh di hindi pa rin ako pasok. Panay na ang dasal ko na sana ey may ma-late dun sa list.

May na-late na isa kaya miss na niya yung chance. Yung girl in front of me in the list na nakaibigan na namin for the last two days for six hours a day eh wala pa in sight. Tinawag na yung name niya eh wala pa siya. Laking tuwa ko nang napa-move ako sa 20th position. Bungkot pero pasok pa rin ako for that day.

Noong andun na ako sa loob at sinubmit ko na yung papers ko. Sinabi nung nasa reception na wala daw sa list ang occupation na "Microbiologist". kaya ako pa ang nagbuklat ng page sa kanya na sigurado akong andun yun. Tapos yung magic word na naman na "Talent Work Visa". Ipinasa niya yung papel dun sa isa niyang kasama at sinabi, "Talent Work Visa?" Hindi ko alam ito. Tapos eventually eh tinaggap din yung papers ko dahil tinawagan na pala sila nung NZIS dito na contact nung employer to process my papers fast dahil umalis na yung papalitan ko.

Within 10 days eh nakuha ko yung visa ko at after two days eh lumipad na ako dito.


PAHABOL

Nung kinausap ko yung NZIS contact dito sa NZ. Sinabi niya na mali daw ang ginawa ng Embassy sa Manila sa application ko. Bakit daw hindi isinama sa application ko ang family ko para Work Visa na rin ang Mrs. ko and student ang mga anak ko? Dapat daw hiningi din ang papers ng family ko. Buti nalang dala ko na lahat dito sa NZ at dito ko na pin-process lahat. Noong una sabi pa sa akin a papuntahin ko daw sa Embassy sa Manila at pakuhanin ko ng Work Visa yung wife ko at Student yung mga anak ko. Pero sabi ko sa kanya na dala ko lahat ng papers nila for PR application. Kinuha na lang niya sa akin ang lahat ng papers ko. Nilagayan niya ng Work Visa yung wife ko and Student yung mga anak ko. Tapos siya na rin ang nag-forward sa Thailand for PR. Siya na rin ang nag-follow-up kay Chayamarit at nakuha namin ang PR namin ng August which was 6 months after we were able to finally submit it. Ang bait nila dito compared sa Pinas. Ako pa ang tinatawagan nung Visa Officers dito to update me on what she already did to my application and asking me if I need any other help.

End of my long story. Sana ay may natutunan kayong aral.

Noel

Nagpapasalamat ako kay Noel at binigyan ako ng pahintulot na ilathala itong kanyang kwento.